Wally

Dasz wiarę, że byłem psem z łańcucha?!

Tak, to prawda. Choć dla jednych jestem cudonej urody kawalerem, dla innych – nadawałem się tylko na łańcuch. Ja – szczeniak jeszcze. Mój cały świat to był ten łańcuch i buda.
Nikt nie nauczył mnie, że człowiek może być przyjacielem, że można się z nim komunikować, że można mieszkać w cieple i czystości. Że w ogóle można mieszkać. Moim jedenym obowiązkiem było po prostu być. Po co? Nie wiem… 

A oprócz tego, że jestem niewątplie łobuziarskiej urody, jest we mnie sporo lęku. Nie potrafię nawiązywać relacji z innymi zwierzętami. W zamkniętym pomieszczeniu kulę się i boję. Potrzebuję opiekuna niezwykle cierpliwego i wytrwałego, takiego który krok po kroku będzie uczył mnie świata. Będzie uczył mnie kontaktu i interakcji. 

Naprawdę nie mam dużych wymagań. Mogę mieszkać na podwórku, ale pod warunkiem, że będzie miał zapewnione spacery, kontakt z człowiekiem i dostęp do ciepła domowego ogniska. Że będę kochany. Że będziesz mnie widział. Zauważał. Kochał…

Jak trafiłem do Przytuliska